STEPHANITA

STEPHANITA

apud Interpretem G. Cedreni, ubi de Constantino Copronymo, Et persuasit (Anastasio Patriarchae) ut pro Monacho fieret Stephanita, carne vesceretur, et in regia mensa tibicines audire sustineret: ex Graeco ςτεφανίτης, coronatus est. Talesenim mensae Imperatoriae, uti olim convivio unicuique, interesse, moris erat, Dominic. Macer Hierolex. Apud veteres Graecos autem Στεφανίτης dicebatur sacer agon, seu sacrum certamen, e quo qui victor redibat, coronabatur; alias φυλλίνης quoque i. e. foliaceus: quod horum agonum praemia in sola corona consisterent, ut ait Pollux l. 3. c. 30. ὧν τὰ ἆθλα εν ςτεφάνῳ μόνῳ, et proin unius gloriae consequendae ergo susciperentur. Quibus oppositi non sacri agones, ἀργορίται seu δωρίται, appellati, in quibus pro donis ex argento, aere, aliisque quae verius sunt compendii, quam illius celebritatis, quae generosissimi cuiusque pectus acuit, certaretur. Vide Car. Paschalium Cononar. l. 6. c. 4. et 5. Ipsi vero sacrorum agonum Victores Ο᾿λυμπιονίκαι, Πυθιονίκαικτλ. dicebantur, vide suô locô.